tevekkül — is., din b., Ar. tevekkul Herhangi bir işte elinden geleni yapıp daha sonrasını Allah a bırakma Bu tevekküle karışan bir memnuniyetsizliğin ifadesiydi. P. Safa Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller tevekkül etmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
TEVEKKÜL-İ İMANÎ — İman edenlere yakışır tevekkül. İman kuvvetinin ve hakikatının neticesi olan tevekkül … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
tevekkül etmek — kadere, yazgıya boyun eğmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
TEVEKKELNA — Tevekkül ettik (meâlinde fiil … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
TÜKLAN — Tevekkül etmek … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜTEVEKKİL — Kendi yapamıyacağı işde aczini bilip başka birisini vekil kabul etmek. * Tevekkül eden. * Allah a (C.C.) güvenen ve işlerini O na güvenerek tanzim eden. (Bak: Tevekkül … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜTEVEKKİLÂNE — f. Tevekkül ederek, tevekkül ile … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
τεβεκέλης — ο, Ν (διαλ. τ.) (για πρόσ.) αφελής. [ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. tevekkul «αφοσίωση»] … Dictionary of Greek
tevekkeli — zf., Ar. tevekkül den Boşuna, boş yere, sebepsiz, rastgele Ne ukalasın, sana tevekkeli ukala bücür demiyorlar. Ç. Altan … Çağatay Osmanlı Sözlük
mütevekkil — (A.) [ ﻞﮐﻮﺘﻡ ] tevekkül eden her işini Tanrı nın iradesine bırakan … Osmanli Türkçesİ sözlüğü